کلام که آغاز می شود، دلیلش تویی. تو که به من پشت کرده ای. تو که مرا نمی نگری. با چشم های خیس و لبهای خشک سکوت کرده ای. چگونه تنهایی هایم را به یاد نمی آوری که تو پُرشان کردی.
یعنی این تنها یک آرزو می ماند؟ که روزی کسی از من نرنجد؟ که روزی کسی مرا با اشتباهاتم بپذیرد؟
هیچ دلیلی نیستم. آیا اشتباه می کنم؟ من هیچ وقت دلیل تو نبوده ام. که اگر یک بار هم، هزار زخم خوردم.
خودت خوب می دانی که همیشه گفته ام: "اگر تو نتوانی، هیچ کس نمی تواند برایم کاری بکند." پس کمی به پشت سرت نگاه کن. من منتظرت می مانم.
به برگ گل نوشتم من ، که او را دوست می دارم.
ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند.
کجاست مضطری که چون دعا کند اجابت می شود!
کجاست منتقم خون انبیا و فرزندان انبیا!
کجاست طلب کننده خون کشته کربلا!
آرزو می کنم روزی که می آیی چشمانم از دیدن روی تو شرمنده نباشد یا صاحب الزمان.
بیایید همه با هم برای ظهورش دعا کنیم و باور کنیم که فرج به دست دعای من و توست ...
آرزومند دیدار شما در وبلاگ منجی هستیم. ظهور نزدیک است و او می آید...
سلام
و رسالت من این خواهد بود
تا دو استکان چای داغ را
از میان دویست جنگ خونین
به سلامت بگذرانم
تا در شبی بارانی
آن ها را
با خدای خویش
چشم در چشم هم نوش کنیم
وب زیبایی داشتید
خوشحال میشم اگر به وبم سری بزنید
موفق باشید
خدانگهدار
سلام رفیق دلتنگی ...
.
نفسی تازه کن !
.
از چه دلتنگ شده ای ؟
.
دوباره بنویس .. از نو !
.
به پشت سرت هم نگاه نکن !
.
بیا به تنهایی ما شو !
سلام یاشار
دلحرف زیبایی رو رج زدی . احساس قوی داری ...
موفق باشی
راستی به یه تبعیدی که بعد از یه عمر دور از غربت بودن به دیارش میاد افتخار حمایت میدی ؟!!
۱۵ شهریور بار کوچمو لاهیجان باز میکنم ... چه حس احمقانه ای / باتلاقی بین خوشی و ناخوشی !
خواستم یه چیزی بگم دیدم باهم شوخی نداریم! باقی بقایتان. تا بعد