تقدیم به عشق ۲

حوصله ام را سر بردی !
هی داری ترست را به من انتقال می دهی ،
تو که از بچه محصل های درسخوان ، پنجاه ، شصت سال پیش
محافظه کار تر نیستی !
اصلا می توانی ،
دقیقه به دقیقه ، مراقب یقه سفید کراوات و
کت و شلوار اتو خورده ات باشی
به کفشهایت واکس بزنی و به موهایت روغن
بعد
دو زانو ، مودبانه ،
روبروی کره زمین بنشینی و بگویی :
« با اجازه ، از محضر هر چند میلیارد نفر ،
آقایان و نسوان گرامی !
ایشان موهایش آشفته و رویش چونان خورشید تابان
زیبا می نمایاند !
اینجانب به مشار الیه عشق می ورزم ! »
یا این که نه ...
آدامسهای گنده تر از دهانت بجوی
بلند بلند قدم برداری
و در کوچه و خیابان
فریاد بزنی و برقصی ،
پانک ، رپ ، هوی متال
و هر چه دلت می خواهد بشود .
اما
خودت را عذاب نده
حتما
به او بگو
که دوستش داری !

کورش منجمی